دولت هم هیچ راهکاری نیندیشیده است که مردم خواسته‌هایشان را چگونه اعلام کنند. در خارج رومه‌ها و احزاب هستند. البته در کشور‌های دیگر هم اعتراض و اغتشاشات شکل می‌گیرد. امروز ما شاهد اعتراض جلیقه زرد‌ها در فرانسه هستیم. فرانسه مهد دموکراسی است، اما با همه تمهیداتی که اندیشیده است بازهم شاهد اعتراض این گروه هستیم. حال سؤال اصلی این است که مردم اعتراض خود را به چه شکلی بیان کنند؟ راهکار چیست؟ فرض کنید معلمان اعتراض دارند. چه کار کنند؟ سر کلاس‌ها نروند؟ سرکلاس بروند، اما درس ندهند؟ جلوی مجلس تجمع کنند؟ ما هیچ پاسخی برای این سؤال‌ها نداریم. همین است که بنزین بهانه‌ای میشود تا این اتفاق‌ها شکل بگیرد. آیا افزایش بنزین کارشناسی شده بود؟ به‌نظرم کارشناسی نبود. چون اگر کارشناسی بود نباید چنین واکنشی در پی داشته باشد. آیا کسانی که قیمت بنزین را افزایش دادند با افرادی که در کف جامعه هستند مثل اهل ت، رومه‌نگاران، جامعه‌شناسان و. م کردند؟
کارشناسی بنزین فقط اقتصادی نیست، باید جوانب ی و اجتماعی آن را هم سنجید. آیا از رومه‌نگاران و فعالان حوزه اجتماعی پرسیدند که اگر قیمت بنزین به سه هزارتومان برسد واکنش جامعه به آن چگونه خواهد بود؟ معلوم است این م‌ها انجام نشده است که شاهد چنین واکنش‌هایی هستیم. حتی به نظر می‌رسد در کمیسیون‌های مجلس هم ارزیابی نشده بود. به نظر من حداقل باید بنزین سهمیه‌ای برای گروه‌های خاص را همان هزار تومان درنظر می‌گرفتند بعد بنزین سهمیه‌ای را برای سایر اقشار افزایش می‌دادند، قیمتش را هم ۵۰ درصد بالا می‌بردند؛ بنابراین نیاز بسیاری از رانندگان تاکسی، برآورده می‌شد. بعد می‌آمدند و بنزین آزاد را گران می‌کردند تا ۴ هزارتومان هم می‌توانستند افزایش دهند، اما این کار را نکردند. امروز هم باید راهکاری اندیشیده شود تا اعتراض‌های صنفی و شغلی انجام شود و انرژی اعتراضی تخلیه شود. باید جایی باشد تا مردم با آرامش صدایشان را به گوش مسئولان برسانند.
درباره این سایت