اسفندیار خدایی
وارد مغازهای شدم؛ دو نفر در حال گفتگو درباره کرونا بودند. یکی میگفت: "خدا بزرگه و عمر هم دست اوست چه ما رعایت کنیم یا رعایت نکنیم". دیگری جواب داد: "این حرفها چیه؟ کرونا یک مسئله علمی است، نه مسئله دینی. اگر خدای شما بزرگ بود، کرونا از قم وارد کشور نمیشد و مسجد و نمازجمعه و حتی خانه کعبه را تعطیل نمیکرد. امروز عصر علم و عقل است، دوره خرافات و دین و جادو دیگر تمام شده. خوشحالم که کرونا کسانی که با دین و خرافات سر مردم کلاه میگذاشتند و دکان بازار درست کرده بودند، را رسوا کرد. امروز امید ما برای درمان کرونا به مدعیان دین نیست. امید ما به این اروپاییها و آمریکاییهای کافر است که شاید دارو یا واکسنی برای کرونا پیدا کنند. تا کی ما با این حرفها که خدا بزرگه، خودمان را گول بزنیم؟"
این سخنان مرا به فکر فرو برد. اول با خودم گفتم ویروس کرونا باقیمانده دین مردم را هم به باد داد. آیا ما اشتباه فکر میکردیم که خدا بزرگ است؟ یا ما خدا را با بتهایی که در ذهن ما ساختهاند، اشتباه گرفتهایم. مدتی با خودم کلنجار رفتم که بالاخره خدا این روزها کجاست و چرا خود را پنهان کرده است؟ به یاد حرف بابا طاهر افتادم که: (به هرجا بنگرم کوه و در و دشت، نشان از قامت رعنا تو بینم). شاید عیب از چشمان ماست که او را نمیبینیم. اگر اینطور باشد هر دو نفر بالا در اشتباهند. اولی به دینی معتقد است که خرافات است و دومی در درک معنای خدا راه را به اشتباه رفته، گرچه به درستی دین خرافاتی را رد کرده است و یک قدم به خدای واقعی نزدیکتر شده است.
کرونا خواسته یا نخواسته به ما نشان میدهد که خداهایی که ما را مشغول کردهاند، قلابی و دروغین هستند. کرونا آمده است که برخی بتهایی که ما با دستان خود درست کردهایم را بشکند و به ما نشان دهد که خدا بزرگتر است از آنچه که مدعیان در دکانبازارشان میفروشند. کرونا همچون قحطی مصر در زمان یوسف پیامبر، آمده است تا خدایگان آمون را رسوا کند و خدای بزرگ را به ما بشناساند. اگر اینطور باشد، کرونا نه تنها مردم را از خدا دور نمیکند، بلکه رسالت دارد که نقاب از چهره بتها بردارد و چشمان ما را باز کند که به هر جا بنگریم او را ببینیم.
خدای ما، خدای کرونا هم هست. بزرگ بودن خدا بدین معنی نیست که ویروس کرونا بیمار نکند، آتش نسوزاند و زله خانهها را خراب نکند و قانون طبیعت بخاطر ما مدعیان دروغین خداپرستی تعطیل شود. خداپرستان ما به دروغ میگویند خدا بزرگ است اما به بتهای کوچک و بزرگی دل میبندند که با دست خود درست کردهاند. میگویند خدا بزرگ است اما چاپلوسی ارباب قدرت و ثروت آنها روی بتپرستان جاهلیت را سفید کرده است. مغرورانه گمان میکنیم چون به زبان میگوییم خدا بزرگ است، از همه مردم دنیا برتریم و برای خوشبختی مردم دنیا نسخه میپیچیم و انتظار داریم آنها روش زندگی و سیستم اقتصادی و نظام ی ما را الگو قرار دهند.
ما مومنین در خانههایمان دست به دعا برمیداریم و از خدای خیالی یا همان بتی که به دست خود ساختهایم، میخواهیم که بالاخره اروپاییها و آمریکائیهای کافر، داروی کرونا را بسازند تا ما به مسجد برگردیم و برای نابودیشان دعا کنیم! اما کرونا بتهای غرور و خودپرستی ما را میشکند و چشمان ما را باز میکند تا به معنای دیگری از بزرگی خدا دست یابیم و بدانیم که خدایی که در قفس ذهنمان زندانی کردهایم خدای بزرگ نیست. خدای بزرگ فقط مال ما مومنان نیست. خدای همه است، حتی آنان که کافرشان میپنداریم.
t.me/EsfandiarKhodaee
درباره این سایت